«بُن ماضی» ♥️معرکه یادت نره ♥️
برای یافتن «بُن ماضی» بدین صورت عمل میکنیم؛
ابتدا «مصدر» فعل مورد نظر را مینویسیم:
فعل ــــــــــ مصدر
میروم رفتن
سپس از آخر «مصدر» حرف «ن» را حذف میکنیم:
مصدر ــــــــــ بُن ماضی
رفتـن رفت
واژۀ باقی مانده یعنی «رفت» همان «بُن ماضی» است که برای ساخت فعل های ماضی و دیگر واژگان مُشتق از آن استفاده میشود.
مثال های دیگری برای «بُن ماضی»:
فعل مورد نظر ـــــ مصدر ـــــ بُن ماضی
میگفت ـــــ گفتن ـــــ گفت
شنیدیم ـــــ شنیدن ـــــ شنید
دانستهاید ـــــ دانستن ـــــ دانست
نوشتند ـــــ نوشتن ـــــ نوشت
خواندی ـــــ خواندن ـــــ خواند
همان طور که گفتیم، از «بُن ماضی» برای ساختن واژه های مُشتق استفاده میشود. به چند مثال توجه فرمایید:
گفتار : گفت (بن ماضی) + ار
شنیده : شنید (بن ماضی) + ه
دانستنی : دانست (بن ماضی) + ن + ی
«بُن مُضارع»
برای یافتن «بُن مُضارع» بدین صورت عمل میکنیم؛
ابتدا از فعل مورد نظر «فعل امر» میسازیم:
فعل ــــــــــ فعل امر
میروند برو
سپس از اول «فعل امر» حرف «ب» را حذف میکنیم:
فعل امر ــــــــــ بُن مُضارع
برو رو
واژۀ باقی مانده یعنی «رو» همان «بُن مُضارع» است که برای ساختن فعل مُضارع و دیگر واژگان مُشتق از آن استفاده میشود.
مثال های دیگری برای «بُن مُضارع»:
فعل مورد نظر ـــــ فعل امر ـــــ بُن مُضارع
میگویم ـــــ بگوی ـــــ گوی
بشنوید ـــــ بشنو ـــــ شنو
میدانی ـــــ بدان ـــــ دان
مینویسند ـــــ بنویس ـــــ نویس
بخوانَد ـــــ بخوان ـــــ خوان
همان طور که گفتیم، از «بُن مُضارع» برای ساختن واژه های مُشتق استفاده میشود. به چند مثال توجه فرمایید:
بگوییم : ب + گوی (بُن مضارع) + یم
میشنوند : می + شنو (بُن مضارع) + ند
بدانَد : ب + دان (بُن مضارع) + د
